انقلابِ غافل گیر کننده در مصر ، بازتاب های گوناگونی در جهان داشت .مهم ترین واکنش
به این جنبش سرنوشت ساز ، ابراز خوشحالی آزادیخواهان در نقاط مختلف گیتی بود اما
در ایران حاکمیت منزوی تنها به این موضوع می اندیشید که از این نمد
برای خود کلاهی بدوزد و با سوار شدن بر موج این خیزش ،انزوای جهانی خویش را بشکند
بر همین اساس ، ادعاهای مسخره ای در مورد تأثیر پذیری انقلاب مصر از انقلاب ایران
مطرح شد و در اوج خیزش مردمی، رهبر جمهوری اسلامی که کار مبارک را تمام می دانست
با تکیه بر « جایگاه خودساخته» یعنی « ولایت بر مسلمین جهان» رهنمودهای کوتاه و درازمدت
در اختیار مصری هایی گذاشت که بسیاری از آنها ، خامنه ای را نمی شناختند و یا از
رفتار « مبارک گونه » اونسبت به آزادیخواهان ایرانی ، احساس تنفر می کردند .تنها
دستارورد این «خودبزرگ بینی » یک پاسخ قاطع بود که توسط سرشناس ترین گروه اسلامی مصر
اعلام شد . اما تأکیدگروه « اخوان المسلمین » بر « «مصری بودن » انقلاب مصر
و عدم ارتباط آن با انقلاب اسلامی باعث نشد که سخنگویان متملق رهبری جمهوری اسلامی
از ادعای ولایت او بر همه انقلابات در منطقه دست بردارند. تعارفات فراوان
در مورد تحرکات منطقه که توسط رهبرِ پُرمدعای جمهوری اسلامی مطرح شد ،
فرصت مناسبی در اختیاردو تن از پیشگامانِ جنبش سبز قرار داد تا دروغ گویی رهبر کودتایی ایران
و حامیان او را به جهانیان ثابت نمایند.موسوی و کروبی که به دلیل خصلت های آزادیخواهی خویش
از روند سرنگونی مبارک بسیار خوشحال بودند خواستار برگزاری راهپیمایی بیست وپنجم
شدند تا اولاً همبستگی غیر کاسبکارانه مردم ایران با آزادیخواهان مصر را اعلام نمایند وثانیاً دروغگویی
و منفعت طلبی سران دولت کودتایی ایران در اعلام حمایت ظاهری از ملت های مصر و تونس را
افشا نمایند .به محض ارائه تقاضای موسوی و کروبی ، حکومت ایران تصمیم گرفت
عطای حمایت از انقلاب مصر را به لقای آن ببخشد زیرا از یک سو
هرنوع تحرک غیر دولتی در حمایت از آزادیخواهان جهان را بر خلاف مصالح خویش
می دانست و از سوی دیگر مطمئن شده بودحکومت های جدید در مصر وتونس
هیچ کمکی به تقویت موضع جمهوری اسلامی وکاهش انزوای جهانی آن نخواهد کرد . همین
دو دلیل کافی بود تا در نخستین سخنرانی آقای خامنه ای پس از خطبه پُر طمطراق او
در مورد مصر وتونس حتی یک بار از مصر وتونس نامی بُرده نشود .در حالی که در فاصله آن خطبه
و این سخنرانی ،خیزش انقلابی مردم مصربا سرعت بسیار زیادتر در حالی پیشرفت
بود . این تغییر موضع آقای خامنه ای ، تنها به این دلیل صورت گرفت که او می دانست
فراگیر شدن خیزش های آزادیخواهانه در منطقه ، حکومت کودتایی در ایران رانیز
تهدید خواهد کرد . این عقب نشینی همراه با وحشت زدگی تا روز
بیست ودوم بهمن ماه که همه جهان برای برکناری رسمی « ولی فقیه مصر » لحظه شماری
می کردند ادامه یافت .در این روز ، محمود احمدی نژاد که بر اساس سنت سی ودوساله
در میدان آزادی تهران سخنرانی می کرد بدون آنکه نامی از مبارک ببرد یا به صورت رسمی
از خواسته مشخص مردم مصر یعنی سرنگونی مبارک سخنی بر زبان بیاورد
تنها به گفتن این جمله کوتاه اکتفا کردکه « حق مردم مصر است که آزاد باشند و
درباره مسائل کشور ی وجهانی ، اعمال نظر واراده نمایند» این درحالی بود که دقیقاً
یک هفته قبل از این اظهارات ملایم ، رهبر کودتاگران ایران در خطبه های نماز جمعه تهران
از مبارک با عنوان « نامبارک » نام بُرد و او رانوکر صهیونیست ها نامید اما دو روزبعد
از موضع قبلی عقب نشینی کرد و در سخنرانی خود بدون نام بردن از مصر یا تونس
تنها ازعبارت کلی « تحرکات انقلابی در برخی کشورها »سخن گفت. شایداین
هماهنگی در عقب نشینی ، تنها هماهنگی واقعی میان رهبر و رئیس دولت کودتا در
چند ماه اخیر بود .آقای خامنه ای واحمدی نژاد که در ماههای اخیر ، اختلاف آنها در نحوه
اداره کشور ، بارها برای مردم آشکار شده است ، این بار از ترس نفوذ انقلاب آزادیخواهانه
به داخل کشور ، در کنار هم قرار گرفتند و ترجیح دادند که به جای شعا رهای داغ هفته قبل
به اظهار نظر های ملایم وتشریفاتی ، قناعت کنند تا کسی در داخل و خارج از کشور
از آنها سؤال نکند که « چرا برای سایر کشورها مادر هستید وبرای
مردم ایران ، نامادری نامهربان؟» البته به نظر می رسد وحشت زدگی کودتا گران ، تا
این لحظه به آنها کمکی نکرده وعلیرغم تهدیدهایی که توسط پاسدار
همدانی « فرمانده قاتل سپاه تهران » و محسنی اژه ای - معروف به دادستان گازگیر-صورت
گرفته ، اراده بسیاری از مردم ایران ، حضور در راهپیمایی بیست وپنجم بهمن ماه است
اما حتی اگر خشونت لجام گسیخته و قاتل پیشگی جیره خواران آقای خامنه ای ، کارساز
شود و مردم نتوانند آنگونه که باید و شاید در خیابانها قدرت نمایی کنند باز هم هیچکس
نخواهد توانست پیروزی بزرگ جنبش سبز در تغییر حقارت آمیز موضع سران جمهوری اسلامی
نسبت به تحولات مصر وتونس را انکار کند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر