یک سال پیش در چنین ایامی مردم ایران ناچار بودند ابراز شیفتگی های مشمئز کننده آقای خامنه ای نسبت به احمدی نژاد را بشنوند و به آینده نگران کننده کشور ایران بیندیشند . آن روز، بسیاری از افراد می دانستند که مجیز گویی های رهبری در خصوص « رئیس جمهورِ دست ساز خود »، به خاطر اعتقاد او به معجزه گری احمدی نژاد نیست بلکه کینه ورزی آقای خامنه ای نسبت به مجموعه کسانی که نتیجه کودتای انتخاباتی را نپذیرفته بودند « رهبرِ کینه جویِ جمهوری اسلامی » را وادار می کرد تا بیش از اعتقاد واقعی خویش ، از رئیس بی کفایت دولت ، حمایت وتمجید کند . اما احمدی نژاد بهتر از دیگران خود را می شناخت و می دانست لایق اینهمه تجلیل و تکریم نمی باشد . او خیلی زود به رمزِ حمایت های رهبری از خود پی بُرد و دانست که آقای خامنه ای برای تسکین قلب خود در برابرمخالفان ، به حمایت افراطی از رئیس جمهور کودتایی نیاز دارد. بر همین اساس از نخستین روزهای معرفی به عنوان رئیس دولت دهم ، احمدی نژاد سوءاستفاده از نیاز رهبری به خود را آغاز کرد که واضح ترین نماد این سوءاستفاده ، برخورد قلدر مأبانه با حکم رهبری برای عزل مشایی بود . او یک هفته تمام ، دستور آقای خامنه ای را به کناری نهاد وآنگاه که ناچار به اجرای آن دستور شد احکام متعدد برای مشایی صادر کرد و در کنار واگذاری فله ای اختیارات به مشایی ، به هر بهانه ای به تمجید از رئیس دفتر خود پرداخت تا نشان دهد یک موی مشایی را با تمام حیثیت رهبری و مراجع تقلید ، عوض نمی کند . احمدی نژاد هنگامی که مطمئن شد رهبری نمی تواند برخورد جدی با او انجام دهد گردنکشی های خود را به حوزه های دیگر نیز تسری داد . اوج این گردنکشی ها هنگامی آشکار شد که احمدی نژاد برای تثبیت موقعیت بین المللی خویش ، سعید جلیلی را مأمور مذاکره با معاون وزیر خارجه امریکا کرد و با اروپاییان هم بر سر ارسال اورانیوم غنی شده به فرانسه به توافق رسید . آن روز آقای خامنه ای متوجه شد که اگر در عرصه داخلی نمی تواند ترمز احمدی نژاد را بکشد لاقل در عرصه بین المللی بایداو را ناکام بگذارد و گرنه در آینده ای نه چندان دور ، باید فریاد سردهد که « نه در غربت دلم شاد و نه رویی در وطن دارم ». این نگرانی بلافاصله به سه سخنگوی رهبری منتقل شد و در نیمه مهرماه ۸۸، احمد جنتی در نماز جمعه تهران و حسین شریعتمداری در سرمقاله کیهان ، به مخالفت علنی با دو پروژه مهم احمد نژاد پرداختند ، علی لاریجانی هم زبان به طعن کسانی گشود که « در جریان مذاکرات هسته ای فریب غربی ها را خورده اند » . احمدی نژاد در این موضوع نیز مانند داستان مشایی،رفتار کرد . او اگرچه در ظاهر با اراده کلی رهبری هراهی نمود اما در یک گفتگوی صریح تلویزیونی ، زبان به انتقاد از مخالفان تبادل سوخت گشود و اظهار امیدواری کرد که این مخالفت ها تنها از سر ناآگاهی باشد ! رئیس دولت کودتا ، که اولا در کمتر از سه ماه به دو عقب نشینی تحقیر آمیز تن داده بود وثانیا می دانست بدنام ترین رئیس دولت ایران در داخل وخارج کشور است به شدت احساس خطر کرد . او برای رفع خطر احتمالی ، یارگیری از میان افراطی ترین حامیان رهبری را آغاز کرد . نخستین اقدام احمدی نژاد ، واگذاری مسئولیتی مهم به سعید مرتضوی بود . او با این اقدام ، به «نیروهای سرکوب گر» یاد آوری کرد که وقاحت او در حمایت علنی از قاتلان مردم ، صدها برابر بیشتر از آقای خامنه ای است و هریک از سرکوب گران که آینده بهتری می خواهد باید به جناح احمدی نژاد بپیوندند! واگذاری فله ای پروژه های بزرگ اقتصادی به سپاه ، دومین اقدامی بود که احمدی نژاد برای یار گیری و تقویت جبهه داخلی خود انجام داد .علیرغم افشای اختلافات و آغاز یارگیری های علنی احمدی نژاد ، کمتر کسی گمان می کردتنها چهارده ماه پس از کودتای بیست ودوم خرداد هشتاد وهشت، رهبر کودتا و رئیس جمهور دست ساز او ، اینگونه در برابر هم بایستند و علنا به یکدیگر « تو دهنی » بزنند. البته در تمام یک سال گذشته ، اتفاقاتی افتاده که بهترین تعبیر برای همه انها « تودهنی متقابل دو شریک کودتا »بوده است اما در دو هفته اخیر ، برحجم تقابل ها افزوده شده است . نخستین تقابل جدید ، زمانی رخ داد که آقای خامنه ای ، بر خلاف میل احمدی نژاد ،از وحت در داخل کشور سخن گفت . بر همگان مشخص بود این «وحدت خواهی ظاهری » ، از پشتوانه واقعی برخوردار نیست اما همین قدر که عده ای از اصولگرایان ، بر جذب حداکثری در داخل پافشاری کردند احمدی نژاد دانست که رهبری به دنبال ارسال پیامی برای او بوده تا قدری حواس خود را جمع کند و اگر به گردن کشی ها ادامه دهد ممکن است اتحادی نانوشته میان رهبری و همه مخالفان احمدی نژاد برقرارشود ؛ اتحادی که نتیجه آن ، سرنوشتی خطرناک برای رئیس نامشروع و منفور دولت خواهد بود . بر همین اساس ، او« وزیر بی اراده اطلاعات » را مأمور کرد بر حجم گزافه گویی های خود بر علیه سران جبهه اصلاحات بیفزاید تا همگان باور کنند اقای خامنه ای بدون هماهنگی احمدی نژاد حق ندارد در مورد یک موضوع مهم سخنی بگوید. نگارنده بر این باور است که وحشی گری ها در برابر منزل شیخ شجاع اصلاحات هم نقشه ای است که با همین هدف توسط حامیان احمدی نژاد طراحی و اجرا شده است. همچنین احمدی نژاد باردیگر از آمادگی خود برای مذاکره با اوباما خبر داد تا نشان دهد برای زد و بندهای خارجی ، نیازی به اجازه رهبری ندارد.اما آقای خامنه ای هم بی کار ننشسته است . او از یک سو از گردن کشی های احمدی نژاد عصبانی است و از سوی دیگر با گذشت یک سال از حمایت های کینه توزانه از رئیس دولت ، زمان را برای فاصله گرفتن از احمدی نژاد مناسب یافته تا بی کفایتی های دولت دست نشانده ، بیش از این دامن اورا نگیرد . آقای خامنه ای ، این فاصله گیری رابا دادن چراغ سبز به اصولگرایان برای لجن مال کردن احمدی نژاد آغاز کرد. او که در برابر حملات شدید اصولگرایان به احمدی نژاد ، سکوت بی سابقه ای رادر پیش گرفته بود به محض آنکه رئیس دولت کودتا بر آمادگی خود برای مذاکره با اوباما پافشاری کرد در مقابل او موضعی سخت گرفت ومذاکره با امریکا را ردکرد . چند روز پس از این تودهنی ، احمدی نژاد و نوچه های او ـ که به ناحق « هیئت وزیران » نامیده می شوند ـ به دیدار رهبری رفتند . در این دیدار . رئیس دولت گزارش های بلند بالا از موفقیت های مشعشع دولت خود ارائه نمود اما این بار فی المجلس ، چند تودهنی از رهبری دریافت کرد . احمدی نژاد از « گسترش عدالت » در دولت خود سخن گفت واین پاسخ را دریافت کرد که « درباره تحقق عدالت باید معیارها و شاخص های روشنی را تدوین کرد تا سنجشِ تحقق ِ عدالت در بخش های مختلف اقتصادی ، اجتماعی ، آموزشی ، فرهنگی ودیگر عرصه ها با توجه به شاخص ها ، امکان پذیر شود » (۱).احمدی نژاد بر سرعت تحقق اهداف در دولت خود تأکید کرد وبا این تودهنی آشکاررهبری مواجه شد که « باید دولت ،افرادی را مأمور کند که عاقلانه ، با تدبیر وتدبر به این پرسش اساسی پاسخ دهند که آیا پیشرفت در سند چشم انداز ، متناسب با زمان طی شده بوده است یا نه؟» احمدی نژاد با آب و تاب فراوان ، هشتاد ویک سفر خارجی خود و حضور هفتاد هیئت خارجی در ایران را نشانه « رویکرد فعال » دولت خود در عرصه بین المللی دانست اما این پاسخ محکم را از آقای خامنه ای شنید که « آنچه بیشتر از تحرک ورفت وآمد سیاسی باید مورد توجه قرار گیرد روح و محتوای دیپلماسی است » (۲) رهبر جمهوری اسلامی با این اظهار نظر ، نه تنهابر ادعاهای گوش خراش احمدی نژاد درخصوص موفقیت بین المللی دولت خود مُهر بطلان زد بلکه با تصریح بر « تمرکز همه مسائل مرتبط با سیاست خارجی در وزارت امور خارجه » (۳) جدید ترین اقدام احمدی نژاد در گزینش مشایی و سه نفر دیگر به عنوان نمایندگان ویژه رئیس دولت را تخطئه نمود . احمدی نژاد در گزارش حضوری خود به رهبری ادعا کرد که « تمرکز اصلی دولت دهم ، بخش فرهنگ است » اما آقای خامنه ای که تصمیم داشت در حضور زیردستان احمدی نژاد او را خُرد کند اینچنین پاسخ داد :« کارهای ویترینی و تشریفاتی در مسائل فرهنگی ، نه تنها فایده ندارد بلکه ضررهای مشخصی به همراه می آورد »(۴). البته احمدی نژاد هم نشان داد که مایل نیست در « تودهنی زدن » از رهبری عقب بماند . او به خوبی می داند تأکید رهبری بر« پرهیز از کارهای موازی در سیاست خارجی » و « مسئولیت وزارت خارجه نسبت به همه مسائلی که به نوعی با سیاست خارجی وروابط با دیگر کشورها مربوط می شود » مفهومی جز لغو احکام صادره برای مشایی و سه همدست او به عنوان نمایندگان ویژه رئیس جمهور ندارد ، اما با گذشت یک هفته از این اظهار نظر صریح رهبری ، احمدی نژاد هیچ اعتنایی به این امریه رهبری نکرد تا این بار با «بی اعتنایی » ، تو دهنی بزند . حرکت عجیب دیگر احمدی نژاد که مفهومی جز تودهنی به رهبری نداشت عدم شرکت او در نماز جمعه روز قدس بود . او که به عنوان ناطق قبل از خطبه ، از تریبون نماز جمعه تهران سخنرانی می کرد بلافاصله پس از اتمام سخنرانی خود ، دانشگاه تهران را ترک کرد تا پشت سر سید احمد خاتمی نماز نخوانَد زیرا او اخیرا انتقاداتی را متوجه مشایی نموده بود ! احمدی نژاد با این کار در واقع نشان داد هرکس کوچک ترین سخن انتقادی نسبت به نزدیکان رئیس دولت برزبان بیاورد از نظر احمدی نژاد « غیر خودی » تلقی می شود . مفهوم واضحِ ترک دانشگاه ـ قبل از اقامه نماز جمعه ـ این بود که رئیس دولت به سخنان رهبری در خصوص اتحاد وهمدلی در میان نیروهای وفادا ر به اصول ، وقعی نمی گذارد وتوصیه سه روز قبل آقای خامنه ای بر « انتقاد پذیری دولتمردان » را به هیچ می انگارد . شتاب گیری روند « تودهنی های متقابل رهبری و احمدی نژاد » و هم زمانی آن با افزایش بن بست های سیاسی و اقتصادی در کشور، می تواند امیدها به شکست کودتاگران را افزایش دهد اما این امیدواری برای فردا نباید ما را نسبت به سرنوشت امروز کسانی که حذف آنها ، هدف مشترک رهبری و احمدی نژاد است غافل کند .
پی نویس
------------------------
(۱) تا (۴) اظهارات آقای خامنه ای در دیدار با اعضای دولت به نقل از خبرگزاری ایرنا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر